لوله فولادی گاهی اوقات با استفاده از اتصالات رزوه ای به هم متصل می شود، جایی که رزوه های مخروطی (به National Pipe Thread مراجعه کنید) در انتهای قطعه لوله بریده می شوند، درزگیر به شکل ترکیب آب بندی رزوه یا نوار آب بندی رزوه (که به عنوان PTFE یا نوار تفلون نیز شناخته می شود) اعمال می شود و سپس با استفاده از آچار لوله به یک اتصال رزوه ای مربوطه بسته می شود. فراتر از تنظیمات خانگی یا تجاری سبک، لوله فولادی اغلب با جوشکاری, یا با استفاده از کوپلینگ های مکانیکی ساخته شده توسط شرکت هایی مانند Victaulic یا Anvil International (که قبلاً Grinnell نامیده می شد) که اتصال لوله را از طریق یک شیار فشرده یا برش داده شده (یک عمل قدیمی که به ندرت استفاده می شود) در انتهای لوله ها، در کنار هم نگه می دارند.

سایر انواع لوله فولادی شامل آلیاژهای مختلف فولاد ضد زنگ و کروم است. در موقعیت های پرفشار، اینها معمولاً با جوشکاری TIG به هم متصل می شوند.